ต้องห้าม

ของต้องห้าม(Prohibited Items)
หมายถึง ของที่ห้ามไม่ให้นำเข้ามา หรือส่งออกไปนอกราชอาณาจักร เช่น

  • สารเสพติด
  • วัตถุ หรือสื่อลามก
  • ของลอกเลียนแบบเครื่องหมายการค้า ละเมิดลิขสิทธิ์และทรัพย์สินทางปัญญา
  • ธนบัตร หรือเหรียญกษาปณ์ปลอม
  • สัตว์ป่าสงวน หรือสัตว์ที่อยู่ในบัญชีควบคุมของอนุสัญญาไซเตส

ของต้องกำกัด(Restricted Items)
หมายถึง ของบางชนิด ที่กฎหมายควบคุมการนำเข้ามาและการส่งออกไปนอกราชอาณาจักรการนำเข้าและการส่งออกของต้องกำกัด ต้องได้รับอนุญาตเป็นหนังสือจากส่วนราชการที่เกี่ยวข้องซึ่งจะต้องนำมาแสดงในเวลาปฏิบัติพิธีการศุลกากรด้วย ตัวอย่าง เช่น

ประเภท หน่วยงานที่ออกใบอนุญาต
พระพุทธรูป ศิลปวัตถุ โบราณวัตถุ กรมศิลปากร http://nsw.finearts.go.th
อาวุธปืน กระสุนปืน วัตถุระเบิด และสิ่งเทียมอาวุธปืน กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย www.dopa.go.th
พืชและส่วนต่างๆของพืช กรมวิชาการเกษตร www.doa.go.th
สัตว์มีชีวิตและซากสัตว์ กรมปศุสัตว์ www.dld.go.th
อาหาร ยา เครื่องสำอาง และอาหารเสริม สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา www.fda.moph.go.th
ชิ้นส่วนยานพาหนะ กระทรวงอุตสาหกรรม www.industry.go.th
บุหรี่ ยาสูบ เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ กรมสรรพสามิต www.excise.go.th
เครื่องมือวิทยุสื่อสาร อุปกรณ์โทรคมนาคม สำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์
และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ  www.nbtc.go.th

ของต้องห้ามและของต้องกำกัดต่างกันอย่างไร?
ของต้องห้ามก็คือห้ามนำเข้า นำออก หรือส่งผ่านเด็ดขาดไม่ว่ากรณีใดๆ

ส่วนของต้องกำกัดคือนำเข้า นำออก หรือส่งผ่านได้ซึ่งถูกควบคุมโดยกฎหมาย และต้องมีใบอนุญาตตามมาตราพระราชบัญญัติศุลกากรกำหนด

 
หากเราพกสิ่งของต้องห้ามหรือสิ่งของต้องกำกัดโดยไม่มีใบอนุญาตจะเกิดอะไรขึ้น?
ควรจะหลีกเลี่ยงของจำพวกนี้ เพราะการทำงานของกรมศุลกากรจะใช้ทั้งการแสกนและการสุ่มตรวจ ซึ่งบางคนอาจจะบอกว่าก็เคยเอาเข้ามาได้ไม่เห็นโดนจับเลย
นั่นอยู่ในกรณีที่คุณไม่โดนสุ่มตรวจแต่ถ้าเมื่อไหร่ที่กรมศุลกากรตรวจเจอ จะโดนข้อหาหนัก ทั้งปรับจนอ่วม หรืออาจโดนจำคุกได้